Θες για παραμύθια να σου πω

Τι να σου πω και τι να σου ιστορήσω
που μας πήρε η λύπη απ’ το χέρι
χαράματα, για το ετήσιο κυνήγι
της πέρδικας και του λαγού,
στα δάση... εκείνου του παραμυθιού
οπού απόφαση δεν το ‘παιρνε
μια νύχτα όμορφη να ‘ρθει,
να μας ξυπνήσει…

Ήταν θυμάμαι η χαρά,
κατόπι μας σε άσπρο επάνω άτι…
και τ’ αλυχτίσματα αφουγκραζόταν
από τσούρμο καλλίσωμων σκυλιών…
Δίχως χάρτη, απλά ποθούσε
στο κυνήγι να μας έβρει…
από τα βόλια χτυπημένους,
ή των σκυλιών τα δόντια μαγκωμένους
Τρόπαιο της νίκης να μας φέρει
στης ουτοπίας πίσω, το υποστατικό…

Βαλσαμωμένοι κι άσωμοι, σε άσπρο φόντο…
Το τίμημα θαρρείς πως ήταν της αγάπης,
ο τοίχος που μας κρέμασαν,
το σκληρότερο καθώς κρατούσε χρώμα…
Τ’ ασβέστη το λευκό και το λευκό σαν αίμα,
της τρέλας το καρφί, μονό…
Κι εσύ μου λες για παραμύθια να σου πω
της πέρδικας και του λαγού,
στα πέρα μαγεμένα δάση…

07/05/07