Άτιτλο

Κλείσανε οι ώρες με φωτιές,
σκιές που ‘πεσαν στο γκρεμό.
Οι νύχτες, έλαμψαν σα μέρες
και ζήσανε καλά, ασκώντας φονικό.

Έπειτα, γυαλίσαν αστραπές
στην άκρη ενός νου, χωρίς φωνή.
Σκίστηκε ο ουρανός απ’ άκρη σ’ άκρη,
με μια σιωπή σπαρακτική.

Κάτω απ’ το σκισμένο ρούχο,
ένα στέρνο από πυλό.
Ο άνθρωπος θρηνεί το δούλο
κι εγώ αρχίζω όσα δεν μπορώ.

Στείρωσαν τον ήχο χρόνια,
θρόνοι βιαστικοί, περαστικοί.
Κάποτε ξυπνήσαν τ’ αντιγόνα,
κατέδωσαν μία ντροπή εκφραστική.

Κλείσανε οι μέρες με σιωπές
ανέκφραστες, πολύ δαπανηρές.
Γέλασαν τα χνώτα στις φυγές,
και ζήσανε καλά, μαζί με τις ριπές.

23/08/2007