Ένας Χιώτης στην Πόλη

αφιερωμένο σε μια αγαπημένη, "καφέ αρκούδα"...

Μες της Πόλης τα στενά
θα ‘ρθω και θα κάνω σαματά
ομορφιά μελαχρινή μου
Με λαγούτο και τουμπί
στου σπιτιού σου τη μικρή αυλή
θα ‘ρθω να σε δω χρυσή μου

Άσπρη βράκα θα φορώ
κόκκινο σκουφί για να σταθώ
στο μικρό σου παραθύρι
Και τραγούδι θα σου πω
σούμα μία σίκλα σαν θα πιω
στης καρδιάς μου το ποτήρι


Του έρωτα τον αμανέ
στο ναργιλέ θα μαρτυρήσω
Και αν μου αρνηθείς το ναι
θα πιω καφέ και θα δακρύσω
Το ένα δάκρυ μου για ‘σε
το άλλο π’ άλλο δεν θα ζήσω
Μαστίχες δύο με ευχές
μπεγλέρι θα σου τις δωρίσω


Μια Πολίτισσα κυρά
φθάνει να γυρνάω στα στενά
με τη γεύση της μαστίχας
Η τσαμπούνα μου γλυκά
κλαίει στου Βοσπόρου τα νερά
με την αίσθηση της ψύχρας

Της καρδιάς μου ο ντρουβάς
τρύπησε αρχοντικός οντάς
κ’ έχει πλέον κατσιρδίσει
Έλα σώσε με κυρά
που ‘χεις μάτια αμυγδαλωτά
όλ’ η Πόλη πριν ξυπνήσει

26/06/2007

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στη Χίο:

Άσπρη βράκα, κόκκινο σκουφί και ζωνάρι είναι η παραδοσιακή (η καλή) φορεσιά του άντρα Χιώτη...

• τουμπί=νταούλι
• σούμα=παραδοσιακό ποτό που φτιάχνεται από απόσταγμα σταφυλιού ή σύκων
• σίκλα= σιγκλί= γουβάς= δοχείο που μεταφέρεις το νερό
• τσαμπούνα= αντίστοιχο με τη γκάιντα
• ντρουβάς= βαθύ σακί, συνήθως χρησιμεύει ως ταΐστρα (ή και γυλιός)
• έχω κατσιρδίσει= έχω σαλέψει/τρελαθεί/παραληρώ και δεν ξέρω πως γελοιοποιούμαι